ذوق‌زدگی از واگذاری جایزه نوبل به پادوی نتانیاهو و ترامپ
روزنامه‌های زنجیره‌ای غربگرا از واگذاری جایزه صلح نوبل به یک حامی رژیم جنایتکار صهیونیستی ذوق‌زده شدند.
روزنامه شرق، اعطای جایزه نوبل صلح به یکی از سران اپوزیسیون ونزوئلا را «امید در دل تاریکی»! توصیف کرد.
در حالی که دولت جنایتکار ترامپ، مردم ونزوئلا را تحت فشار اقتصادی قرار داده و تهدید به حمله نظامی می‌کند و همزمان با آشوب‌افکنی نیابتی اپوزیسیون ونزوئلا، روزنامه شرق نوشت: در سپیده‌دمی آرام بر فراز کاراکاس، خبر جایزه مانند نسیمی از امید در میان مردمی خسته از رژیم سوسیالیستی ونزوئلا پیچید. ماریا کورینا ماچادو، رهبر اپوزیسیونی که از انتخابات حذف شده بود، حالا در جهان به عنوان صدای دموکراسی ستوده می‌شود. رئیس کمیته نوبل، ماریا کورینا ماچادو را «زنی شجاع و وفادار به صلح» توصیف کرد که «شعله دموکراسی را در تاریکی رو به گسترش زنده نگه می‌دارد». ماچادو، توانست اپوزیسیونی را که سال‌ها از درون متلاشی بود، متحد کند. ماچادو در سال ۲۰۲۴ هزاران نفر را به خیابان‌ها کشاند. به گفته رئیس کمیته نوبل، ماچادو نشان داده است که ابزار دموکراسی همان ابزار صلح است. از دیگر نامزدهای مطرح جایزه امسال، داوطلبان اتاق‌های امداد اضطراری سودان، یوولیا ناوالنایا از روسیه و ولودیمیر زلنسکی، رئیس‌جمهوری اوکراین بودند.
شرق می‌افزاید: کمیته نوبل در بیانیه خود، دلیل انتخاب ماچادو را «تلاش خستگی‌ناپذیر برای ترویج حقوق دموکراتیک مردم ونزوئلا و مبارزه برای گذار صلح‌آمیز از دیکتاتوری به دموکراسی» اعلام کرد. سال ۲۰۲۴، پارلمان اروپا و شورای اروپا، به ترتیب جوایز حقوق‌بشری ساخاروف و واسلاو‌هاول را به ماچادو اعطا کردند
در همین حال، روزنامه سازندگی وابسته به حزب کارگزاران هم نوشت: اعطا جایزه نوبل به یکی از سران اپوزیسیون ونزوئلا، در واقع تأییدی جهانی[؟!] بر تلاش‌های چند دهه‌ای مخالفان برای دستیابی به دموکراسی و گذار مسالمت‌آمیز از ساختار سیاسی موجود تلقی می‌شود. بر اساس ارزیابی ناظران سیاسی، اقدام کمیته نوبل در انتخاب ماچادو، معادلات قدرت در ونزوئلا را تحت‌تأثیر قرار داده و مشروعیتی تازه برای اپوزیسیون این کشور به همراه آورده است. ماچادو اکنون با دریافت این جایزه از حمایت نمادین جامعه جهانی[!] برخوردار شده و صدای منتقدان را در سطح بین‌المللی پررنگ‌تر کرده است. این رویداد می‌تواند موجب افزایش فشارهای دیپلماتیک بر دولت کاراکاس شود و نگاه افکار عمومی جهان را بار دیگر به وضعیت حقوق بشر، روند انتخابات و آزادی‌های سیاسی در ونزوئلا معطوف کند. در فضای داخلی نیز این جایزه ممکن است به عاملی برای تقویت روحیه و انسجام نیروهای منتقد، تبدیل شود و امید به تغییرات سیاسی را زنده کند. در چنین شرایطی، جایزه صلح نوبل امسال فراتر از یک افتخار فردی به نمادی از حمایت جامعه جهانی از تلاش‌های مسالمت‌آمیز برای تحقق دموکراسی در آمریکای لاتین تبدیل شده است.»
وارونه‌نویسی رسانه‌های زنجیره‌ای درباره جایزه سیاسی نوبل در حالی است که این جایزه تبدیل به ابزار قدرت‌های سلطه‌گر غربی بر علیه دولت‌ها و ملت‌های مستقل شده است. بر این مبنا هرگز هیچ منتقد و مخالف نظام‌های سیاسی موجود در آمریکا و اروپا نامزد جایزه صلح نوبل نمی‌شود؛ همچنان که آزادیخواهان جهان و کسانی که در برابر تجاوزات نظامی و سیاسی و اقتصادی غرب مقاومت شرافتمندانه داشته‌اند، هرگز در معرض نامزدی صلح نوبل قرار نداشته‌اند. اما در مقابل جنایتکاران جنگی صهیونیستی و اروپایی یا آمریکایی، بارها نامزد و برنده جایزه مذکور شده‌اند.
گفتنی است «ماریا کورینا ماچادو» پس از اعلام کسب جایزه صلح نوبل، آن را به دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور جنایتکار آمریکا تقدیم کرد! دونالد ترامپ هم از تماس تلفنی با ماچادو خبر داد و گفت که برنده جایزه نوبل در این تماس اظهار کرده، این جایزه را به او تقدیم می‌کند زیرا او واقعاً شایسته آن است.
ترامپ ضمن تمجید از این اقدام ماچادو گفت: «کار خیلی قشنگی بود. نگفتم پس جایزه را به من بده، ولی تصور می‌کنم که اگر می‌گفتم، این جایزه را به من می‌داد.» از سوی دیگر و برای شناخت بیشتر هویت برنده صلح نوبل باید یادآور شد که وی در گذشته برای برکناری دولت قانونی مادورو در ونزوئلا دست به دامان نتانیاهو شد و از نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی (متهم تحت تعقیب جهانی به جرم جنایت جنگی) درخواست حمایت برای برکناری رئیس‌جمهور ونزوئلا را کرده بود. او در سال ۲۰۱۸ نامه‌ای به بنیامین نتانیاهو، ارسال کرد و در آن خواستار «نفوذ و قدرت» برای تغییر حکومت در ونزوئلا شد. پس از این اقدام، ماچادو متعهد شد که حمایت بی‌قید و شرط خود را از اسرائیل ادامه دهد.
روزنامه صهیونیستی «یدیعوت آحارانوت» هم گزارش کرد که ماچادو، برنده جایزه صلح نوبل امسال، به‌عنوان رهبر حزب «Vente Venezuela» در ونزوئلا، در سال ۲۰۲۰ توافق همکاری با حزب لیکود اسرائیل به‌ریاست نتانیاهو امضا کرده است.
برخی رسانه‌ها، اعطای جایزه صلح نوبل به ماریا کورینا را مشروعیت‌بخشی به حمله آمریکا علیه ونزوئلا می‌دانند و معتقدند که وی، بخشی از پروژه اشغال ونزوئلا توسط آمریکا و ایجاد یک دولت است.
یادآور می‌شود انتخاب دست‌اندرکاران غربی جایزه سیاسی نوبل طی چند سال به این شرح بوده است:
۲۰۲۱: دمیتری موراتوف اپوزوسیون روسیه
۲۰۲۲: الس بیالیاتسکی اپوزوسیون بلاروس
۲۰۲۳: نرگس محمدی اپوزوسیون ایران
۲۰۲۵: ماریا کورینا اپوزوسیون ونزوئلا
در همین حال، محمدرضا جلایی‌پور فعال اصلاح‌طلب بر خلاف ذوق‌زدگی غربگرایان نوشت: صلح نوبل ۲۰۲۵ به کسی رسید که حامی اسرائیلِ جنایت‌پیشه بود و جایزه‌اش را هم به ترامپِ تمهیدگرِ نسل‌کشی تقدیم کرد. با چنین انتخاب‌هایی صلح نوبل، آشکارا ابزار سیاسی شمال جهانی و از معنا و اعتبار تهی شده است. کاش در جنوب جهانی هم جایزه جهانی و معادلی راه‌اندازی شود. اگر امسال چنین جایزه‌ای داشتیم قاعدتاً به امثال فرانچسکا آلبانزه (گزارشگر ویژه سازمان ملل در فلسطین) یا گرتا ثانبرگ (رهبر کاروان صمود) یا فاتو بنسودا (دادستان دادگاه بین‌المللی لاهه) یا وائل الدحدوح (خبرنگار الجزیره در غزه) تعلق می‌گرفت؛ چون در سال گذشته نسل‌کشی اسرائیل در غزه مهم‌ترین تهدید صلح در جهان بود و هر چهار نفر گام‌های مؤثر و شجاعانه‌ای در دفاع از آتش‌بس و حقوق فلسطینیان و اعتراض به جانیانِ جنگی برداشتند و میلیون‌ها صلح‌جو و عدالت‌خواه در اجتماعات اعتراض به نسل‌کشیِ اسرائیل در سراسر جهان با آن‌ها هم‌سو و هم‌صدا شدند.